باشگاه خبرنگاران تفکر جوان: سوم شعبان روزی نورانی را در تقویم عالم ساخت روزی که آغازی برای نهضت حسینی بود و این نواده رسول‌الله پرورش یافت تا غوغایی در عالم بشریت به پا شود و حقانیت و مظلومیت دین پیامبر خاتم که چهارده معصوم پرچمدارش بودند، برای همیشه ثبت شود.

صبح روز سوم شعبان سال چهارم هجری، شهر مدینه میزبان کودک نورسیده‌ای بود که در خانه فاطمه‌(س) و علی (ع) چشم به جهان گشود و بعدها به “سیّدالشهداء” ملقّب شد.

ویژگی‌های اخلاقی امام حسین(ع)

حق طلبی

از ویژگی‌های مهم اخلاقی امام حسین(علیه السلام) که در طول زندگی آن حضرت جلوه بیشتری داشت، روحیه حق‌طلبی و دفاع از حق و صاحبان حق بود؛ چه اینکه او مظهر کامل صفت حق‌طلبی پدر، مادر و جدّ بزرگوارش بود. نمونه‌های آن، دفاع از حق فاطمه(علیها السلام) در امر فدک در برابر ابوبکر، دفاع از حق علی(علیه السلام) در امر خلافت در برابر ابوبکر و عمر، دفاع از اهل بیت(علیهم السلام) در برابر ابوبکر و عمر، دفاع از اهل بیت(علیهم السلام) در برابر ابوسفیان و امثال آنها است. در روایت آمده است که: «وقتی ابوبکر خلیفه شد، روز جمعه به منبر رفت. حسن و حسین(علیهما السلام) (که در سنین کودکی بودند) برای نماز جمعه آماده شده بودند. حسین پیش افتاده به ابوبکر رسید و فرمود: این منبر پدر من است نه منبر پدر تو. ابوبکر گریست و گفت: راست می‌گویی این منبر پدر شماست نه منبر پدر من.»

رضا و توکل

امام حسین(علیه السلام) در برابر خدا تسلیم محض بود و در هیچ حالتی از او گلایه نمی‌کرد و در هر دو صورت کامیابی و ناکامی ظاهری، خداوند را شاکر بود. آن حضرت کارهایش را تنها برای جلب رضایت خداوند انجام می‌داد؛ همان طور که هدف اصلی سفر به کربلا را تحصیل رضای الهی معرفی کرده، از خداوند درخواست توفیق می‌کند.

امام حسین(علیه السلام) در طول سفر کربلا، خدا را تنها تکیه گاه خود می‌داند و همواره با عبارات گوناگون این مطلب توحیدی را بازگو می‌کند. گاه می‌گوید: «أَنْتَ رَبُّنا عَلَیکَ تَوَکَّلْنا وَ إِلَیکَ أَنَبْنا وَإِلَیکَ الْمَصیرُ». و گاه عرض می کند: «اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْب»؛ یعنی خدایا! تو پروردگار ما هستی، بر تو توکّل می‌کنیم، به سوی تو باز می‌گردیم. خدایا! در هر مصیبتی تو تکیه‌گاه من هستی.

حسین(علیه السلام) عارفی بزرگ است که عالم را محضر خدا می‌داند و او را شاهد، حاضر و ناظر بر تمام امور و هستی معرفی می‌کند و غفلت از این مسأله را ریشه عصیان خداوند می‌شمارد.

شخصی به آن حضرت عرض کرد: ای پسر رسول خدا، من آلوده گناه هستم و نمی‌توانم از عصیان بگریزیم. مرا موعظه کن. (آن حضرت او را به حضور خداوند در همه جا و در همه حال توجه می‌دهد) و می‌فرماید:

«به پنج کار بپرداز و هر چه خواستی گناه کن:

ـ از نعمت‌های خداوند استفاده نکن، آنگاه به سوی گناه برو.

ـ اگر می‌توانی از حکومت و سرپرستی پروردگار خارج شوی، گناه کن.

ـ به جایی پناه ببر که آفریدگارت تو را نبیند و بعد هر چه خواستی گناه کن.

ـ اگر می‌توانی هنگام مرگ جان را به فرشته خدا تسلیم ننمایی هر گناهی می‌خواهی به جای آور.

ـ اگر می‌توانی وقتی تو را به شعله‌های دوزخ می‌سپارند وارد نشوی هر اندازه می‌خواهی عصیان کن.»

شجاعت و دلاوری شاخص ارزشمند امام حسین(علیه‌السلام)

شجاعت و دلاوری و عدم ترس از غیر خدای تبارک و تعالی از جمله خصوصیات و ویژگی‌های اولیاء و مردان خداست. خداوند متعال در توصیف ویژگی‌های مردان الهی و مبلغان راه حقیقت و رسالت می‌فرماید: «الَّذینَ یبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یخْشَوْنَهُ وَ لا یخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ کَفی‏ بِاللَّهِ حَسیباً؛ [احزاب/۳۹] (پیامبران) پیشین کسانی بودند که تبلیغ رسالت‌های الهی می‏کردند و (تنها) از او می‌ترسیدند، و از هیچ کس جز خدا بیم نداشتند و همین بس که خداوند حسابگر (و پاداش‏دهنده اعمال آنها) است!».

خداوند متعال در سوره دیگر مجاهدان راه خدا که در راه آرمان‌های الهی و اسلامی هیچ‌گونه ترس و اضطرابی به خود راه نمی‌دهند را این چنین توصیف می‌نماید: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یحِبُّهُمْ وَ یحِبُّونَهُ أَذِلَّهٍ عَلَی الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّهٍ عَلَی الْکافِرینَ یجاهِدُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یخافُونَ لَوْمَهَ لائِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یؤْتیهِ مَنْ یشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ؛ [مائده/۵۴] ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، به خدا زیانی نمی‏رساند خداوند جمعیتی را می‏آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند آنها در راه خدا جهاد می‏کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) می‏‌دهد و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست».

امام حسین(علیه‌السلام) الگوی حق‌پویان

امام حسین (علیه‌السلام) وسایر امامان معصوم نیز به «مِنَ الحُسَینِ بنِ عَلِی إلی سُلَیمانَ بنِ صُرَدٍ، والمُسَیبِ بنِ نَجْبَهٍ، ورُفاعَهَ بنِ شَدَّادٍ، وعبدِاللَّه بن والِ، وجَماعَهِ المُؤمِنینَ:… فَلَکُم‏ فِی‏  أُسْوَهٌ؛ امام حسین(علیه‌السلام) نامه‌ای به سلیمان بن صرد خزاعی، و  جمعی از یاران و مومنین ‌می‌فرماید: برای شما در رفتار من الگو است.» امام صادق (علیه‌السلام) هم امام حسین را الگویی ارزشمند معرفی می‌فرماید:. «یکُونُ لِی بِالْحُسَینِ أُسْوَهٌ؛ حسین(ع) برای من اسوه و الگوست».

منابع:

مکاتیب الأئمه علیهم السلام، ج‏۳، ص۱۴۳.

کامل الزیارات، ص۶۵.

مکاتیب الأئمه علیهم السلام، ج‏۳، ص۱۴۳.

کامل الزیارات، ص۶۵.