پل سفید: طبیعی است وقتی مخاطب تیتر مطلب فوق را به صورت لاتین و یا به قول خودمان انگلیسی می بیند به فکر فرو رود و علت را بپرسد و اینکه چرا یک پایگاه خبری فارسی زبان تیتری انگلیسی برای مطلب اش برگزیده است.
وقتی با خود می اندیشیم می بینیم ایران قدمتی چندین هزار ساله دارد که خوزستان سرسبد این ادعا است و می توان از چغازنبیل و دانیال نبی و آثار باستانی موجود در سایر شهرهای استان به این مهم پی برد، اما عصر ۲۰۱۶ خوزستان و مرکز آن اهواز با عصر ۲۰۱۶ کشورهای پیشرفته بسیار متفاوت است.
وقتی به مرکز شهر اهواز یعنی ۳۰ متری سر می زنیم و خیابان ها را رصد می کنیم هنوز جوی های روباز فاضلاب خودنمایی می کنند و آن قدر به آنها بی توجهی شده که نی ها از کنار این جوی ها سبز شده اند.
آری اینجا مرکز شهر ثروتمندترین استان کشور به لحاظ درآمدهای ملی است، اینجا اهواز است، اینجا معروف به نادری است همان جایی که میلیاردها تومان ماهیانه به حساب شهرداری و مالیات واریز می کند، اینجا همان جایی است که دلمان باید برایش بسوزد، اینجا بچه ها مکانی برای تفریح ندارند و هر بار که توپشان در جوی های پر از لجن و فاضلاب افتاد مجبور هستند با دستهای نازکشان توپ را بیرون بیاورند و دوباره مشغول بازی شوند، اینجا بدون شک باید مشکلی وجود داشته باشد که فاضلاب راهی جز ورود به خیابان پیدا نمی کند، یا اینکه مسئولین آن را ندیده اند یا اینکه از کنارش بی تفاوت عبور کرده اند.
اینجا نه جایی برای تفریح به غیر از جاده ساحلی که آن هم با توجه به تابستان و گرمای شدید استقبال چندانی نمی شود دارد و نه دلخوشی برای آینده، اینجا باید ربات باشی و تنها کار کنی، تنها ربات و آدم آهنی تا بتوانی بدون بیماری آن هم بیماری که انسان با تخریب محیط زیست اش عاملش است زنده بمانی.
اینجا فاضلاب، ریزگرد، قطعی برق مکرر، این روزها قطعی ۶ روزه آب، عدم به نتیجه رسیدن پروژه های بزرگ همانند مترو، شیوع سرطان، عدم وجود مکان های تفریحی و نشاط آور و هر آنچه که نیازهای یک زندگی شاد را بوجود می آورد موجود است، اینجا اهواز ۲۰۱۶ است! شهری که هر چقدر هم نامطلوب برای یک زندگی باشد اما اهوازی ها دوستش دارند، حتی اگر قرار باشد ۱۰ تا ۲۰ سال کمتر عمر کنند!
اینجا مردم در بازار باید ماهی و میگو خود را کنار فاضلاب روان تهیه کنند، فاضلابی که ابتدا مگس ها مهمان آن هستند و بعد به پرواز درمی آیند و روی ماهی ها و میگوهایی می نشینند که خریدارانشان مردمی از قشر متوسط روبه پایین جامعه می باشند.
اینجا مسئولین مستاصل از جمع آوری دستفروشان و ساماندهی خیابان شده اند، امکان ندارد روزی از این خیابان رد شوی و پولک ها و پوست ماهی و میگو را نبینی، امکان ندارد بوی تعفن فاضلاب مشامت را نیازارد، امکان ندارد ناهنجاری ها را نبینی و امکان ندارد پیر و جوان، زن و مرد و خردسال و بزرگسال را مشغول خرید و تردد از این بازار نبینی.
راستی آقای شهردار، آقایان بهداشت، دامپزشکی، اداره مالیات و بازرسی و … مسیرتان به اینجا که می گویم خورده است؟ یا اینکه می دانید روی صحبتم با کدام منطقه کلانشهر اهواز است؟
دوستان من آیا کلانشهرهای دیگر مکانی را که خدمتتان عرض کردم دارند، یا باید این را در گینس به نام خودمان ثبت کنیم، تهران و اصفهان و تبریز و شیراز و مشهد و کرج احتمالا در این یکی، از اهوازی ها عقب افتاده اند، یا شاید هم ما عقب افتاده ایم که کلانشهری در خور شهروندانمان نساخته ایم که قدمت تاریخی مان را به رخ بکشد، قدمت تعهدمان به این مردم را، قدمت قدر دانستن برای حفظ این آب و خاک با دادن جوانانمان در ۸ سال جنگ را.
آقایان به فکر باشید، شرایط بوجود آمده برخی بیمارستان ها را با کمبود تخت مواجه کرده است، فاضلاب و مشکلات بهداشتی امان مردم را بریده است، دوستان نماینده برای رضای خدا هم که شده این ۴ سال به فکر طرح جامع سیستم دفع فاضلاب در شهر اهواز باشید، اگر برایتان امکان دارد به فکر تامین آب شرب سالم و بهداشتی بدون عبور از آب تصفیه کن های خانگی باشید، بخدا خجالت می کشم مرد ۵۰ ساله همسایه را ببینم بدلیل ناتوانی مالی دستگاه آب تصفیه کن ندارد و باید بشکه های ۲۰ لیتری آب را روی کولش بگذارد و ۳ طبقه بالا ببرد و بعد من خبرنگار نشسته ام و از آب تصفیه کن خانگی ام آب می خورم و نسبت به این موضوع بی تفاوت باشم.
