برای معرفی مسجدسلیمان بزرگ که با نام نفتی و اختصار M.I.S نزد ایرانیان و جهانیان یاداور زادگاه نفت و نخستین چاه خاورمیانه، شهر اولین ها و دروازه مدرنیته و صنعت به ایران و اعتدالی ترین شهر استان خوزستان خیلی نیاز نیست تا خود را به زحمت بیاندازیم. این مادر شهر نوستالژیک و استراتژیک دیروز و امروز آنقدر در تاریخ معاصر ایران پر نقش و مؤثر بوده است که کمتر ایرانی باشد که از خدمات و شیره ی جان این شهر بی بهره باشد. مردم مسجدسلیمان نمونه ی پرغرور و سرشار از حجب و حیای قوم بختیاری بودند که در سالهای آغازین انقلاب و بویژه در روزها و ماه های آغازین جنگ عراق علیه ایران و در روزهایی که توان نظامی و قدرت دفاعی ایران آماده ی مقابله با این تجاوز نبود به پاس میهن پرستی و تعلق خاطر ملی همچون گذشته بواسطه جوانان رشید و فرماندهان امروزش در اسرع وقت شروع به پاسداری در سرحدات کشور کردند که هرگز از وجدان خوداگاه ایرانیان محو نخواهد شد.
شهر نوستالوژیک مسجدسلیمان بمثابه مادری فداکار و پدری رنجور بعد از یک قرن و اندی سال خدمت بی منت به وطن امروز نحیف شکننده و محروم از خدمات در چنگال اهم مشکلات و معضلات اجتماعی،اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و معیشتی در نتیجه ی سوء مدیریت نمایندگان و مسئولان محلی و استانی از یک طرف و بی مهری و عدم توجه جدی دولتمردان و مسئولان بلندپایه و کلان مملکتی از سوی دیگر سالها دست به گریبان است.
روز دوشنبه هفدهم تیرماه سال جاری زمین لرزه به بزرگی ۵٫۷ ریشتر مسجدسلیمان بزرگ را لرزاند و موجب خسارت زیادی به منازل مسکونی شهروندان و اماکن و ساختمان ادارات و دوایر دولتی همچنین تأسیسات و مراکز آموزشی و درمانی و از همه مهمتر صدمات فراوانی از لحاظ روحی بمردم شریف و نجیب این خطه از ایران وارد کرد. در حالیکه انتظار می رفت مسئولان بلندپایه دولتی و سازمانهای متولی تمام امکانات و توان خود را برای کمک رسانی بمردم زلزله زده بسیج کنند اما متاسفانه شاهد کم لطفی و بی مهری های فراوانی از جانب همه مسئولان بودیم که جدای از همه ی خسارات و صدمات و تحمل شرایط سخت در گرمای طاقت فرسای خوزستان این بحران مدیریت و بی اعتنایی مسئولان بلندپایه کشوری و در نهایت بازدیدهای نمایشی و تبلیغی بعضی مسئولان استانی و نمایندگان مردم در جلسه های ستاد مدیریت بحران شهری و بازدید از مناطق آسیب دیده با چهره های خندان و بشاش غم و رنج مردم را صدچندان کرده است.
هنوز بعد از گذشت بیش ده روز از وقوع این زمین لرزه میزان دقیق خسارات مشخص نشده, هنوز نسبت به تامین مسکن و اسکان امن برای خیل مردمی که خانه هایشان قابل سکونت نیست هیچ اقدام عملی و شایان ذکری صورت نگرفته است.
براستی چقدر ما تنهاییم…
این روزها سوالی که در ذهن همه ی شهروندان در حال تداعی می باشد این است که حتما بایستی در شهرستان مسجدسلیمان شاهد حادثه ی تلخ و ناگوار و یا خدایی ناکرده منجر بفوت شهروندان می شدیم تا حضور وزیران , مدیران و سفیران رییس جمهور را مشاهده می کردیم.
مردم مسجدسلیمان بزرگ که با رای بالای ۷۰درصدی بیشترین حمایت و رای اعتماد را از دولت فعلی نسبت به شهرهای خوزستان داشتند مستحق این بی مهری ها نبودند و نیستند. برخی رسانه های ملی صدا و سیما هم در پوشش اخبار و ابعاد خسارات زمین لرزه مسجدسلیمان بزرگ کم کاری و کم لطفی های فراوانی روا داشتند.
امیدوارم تا دیر نشده است همه سازمان ها ،دستگاههای دولتی ،مقام های مسئول و رسانه‌ها وظایف خود نسبت به کمک و مساعدت و برطرف کردن اهم مشکلات مردم نجیب و شریف در شهرستان مسجدسلیمان بزرگ را بکار بگیرند تا مردم بیشتر از این هم از وقوع حوادث طبیعی و هم بحران مدیریت ها در کشور ،استان و شهرستان آسیب نبیند.