شبکه خبری تفکر جوان| محمدرستمی: وجود نفت در مسجدسلیمان  شاید در تصور خیلی ها یک زندگی مناسب برای مردم این شهر رقم زده ولی بسیاری از مردم آرزو دارند کاش نفت جایی غیر از این شهر بود،شهری که خاستگاه ثروت ملی کشور است، در این روز ها  نمی‌توان تکاپو و سرزندگی یک شهر را در آن دید،مسجدسلیمان نیازمند آن است تا حرکت را در رگها و زیر پوست ‌خود (اشتغال جوانان و امید به زندگی شهروندان) احساس کند، آنچه می‌تواند این حرکت را ایجاد کند، تغییر رویه در مدیریت و نگاه جدی‌تر به مشکلات این شهر است.

متاسفانه در شهرستان مسجد سلیمان معضل بیکاری شرایطی را به وجود آورده که علاوه بر خسارت های فردی و اجتماعی، خسارت های سیاسی نیز رخ داده است.طبق آخرین سرشماری نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ نرخ بیکاری در خوزستان ۱۴٫۳ درصد بوده است، همچنین بر اساس سرشماری سال ۹۵ بالاترین نرخ بیکاری خوزستان متعلق به شهرستان مسجد سلیمان با ۲۲٫۷ درصدبوده است.

نرخ رشد  بیکاری  باعث افزایش ناهنجاری های اجتماعی  فقر و طلاق و هزاران معضل دیگر شده است  و این موضوع باعث شده  تا شاهد آن باشیم که آمار افرادی که تحت پوشش سازمان های حمایتی قرار میگیرند روبه افزایش باشد در صورتی هنوز که هنوز مسجدسلیمان ققنوس وار  بیش از صد سال نفت و گاز آن و شیره جانش مکیده می شود و اقتصاد و صنعت کشور را میچرخاند اما دریغ و درد که خودش از این اقتصاد،صنعت ،اشتغال و خدمات کمترین بهره مندی را دارد.

آیا سهم مردم مسجدسلیمان از نفت فقط الودگی هوا و بیماری های تنفسی است؟